Wytwarzanie papieru własnymi rękami

Papier jest wytwarzany ze zmielonego drewna. Wie o tym każde dziecko w wieku szkolnym. Być może na tym kończy się nasza wiedza o jednym z najpopularniejszych materiałów w gospodarstwie domowym i produkcji. Artykuł w encyklopedii poszerzy nieco naszą wiedzę.

Pojawiwszy się w starożytnych Chinach, papier musiał przebyć długą i ciernistą drogę do Europy - sekret jego produkcji stał się znany Europejczykom dopiero w XI wieku. Od tego czasu aż do połowy XIX wieku na całym świecie wytwarzano produkty papierowe według starożytnej chińskiej technologii, choć oczywiście nieco zmodernizowanej. Surowcami do produkcji, podobnie jak w czasach starożytnych, były szmaty i różne materiały włókniste pochodzenia roślinnego: kora, części roślin.

Europejska produkcja, w tym druk książek, szybko się rozwijała. Ponadto w XIX wieku wynaleziono pierwszą maszynę papierniczą, która mogła przetwarzać duże ilości surowców. Zebranie takiej ilości szmat, by ją "nakarmić", było po prostu niemożliwe. A czego jest dużo na Ziemi? Lasów! Papier zmienił więc swoje pochodzenie i ze "szmat" stał się "drewnem".

Kilka słów o strukturze materiału

Czasami znajomość teorii może być bardzo przydatna w praktyce. Na przykład, dlaczego arkusz jest bardziej odporny na rozdarcie w jednym kierunku niż w innym? Odpowiadając na to pytanie, musimy pamiętać, że materiał składa się z włókien. Kiedy włókna masy drzewnej są umieszczane na ruchomym sicie maszyny papierniczej, stopniowo przyjmują kierunek jej ruchu.

Fakt, że papier ma strukturę włóknistą można zrozumieć wykonując prosty eksperyment. Weź kartkę papieru i rozerwij ją najpierw wzdłuż, a następnie w poprzek. Można zaobserwować, że w jednym kierunku rozdziera się nierównomiernie i z wysiłkiem, podczas gdy w drugim kierunku rozdziera się bardziej równomiernie i łatwiej. Rozdarta krawędź arkusza oznacza, że w tej części arkusza włókna leżą w poprzek, a bardziej równa krawędź oznacza, że włókna leżą wzdłuż. Wiedza ta jest przydatna podczas tworzenia papierowych rękodzieł.

Po zakończeniu eksperymentu zostajemy z garścią podartego papieru. Kiedyś była to zielona gałąź drzewa. Potem był to notatnik lub gazeta. W swojej ostatniej roli był materiałem do eksperymentu. Teraz czeka go kolejna przygoda - skrawki mają ponownie stać się całą kartką papieru. I to przy użyciu niemal tej samej technologii, którą przy produkcji papieru stosowali starożytni Chińczycy.

Etapy tworzenia papieru własnymi rękami

Potrzebny będzie niewielki stos makulatury, aby wykonać 3-4 arkusze wielkości zeszytu. Na przykład 4-5 zapisanych kartek zeszytu i 2-3 gazety.

1. Rozerwij przygotowany papier na strzępy o wysokości i długości dwóch lub trzech centymetrów, umieszczając je w misce. Wlej do niej odrobinę wody i pozostaw do namoczenia na 3-4 godziny.

2. Dobrze wymieszaj mieszaninę rękami, dzięki czemu jej frakcje staną się drobniejsze. Jeśli użyjesz miksera lub blendera, mieszanina będzie bardziej plastyczna. Po wymieszaniu masy można dodać trochę kleju PVA, wtedy powstały papier będzie mocniejszy i można go wykorzystać do rzemiosła. Jednak w tym przypadku będzie bardziej poprawnie nazywany papier-mache.

3. Rozcieńczyć gęstą masę papierową wodą w dość płynnej postaci. Wlej ją do małego szerokiego pojemnika: miski z płaskim dnem, kuwety dla kota, pokrywy pralki (na zdjęciu użyto tylko ostatniego wariantu).

4. Bierzemy płaską siatkę na ramie i zbieramy nią masę. Nie mamy oczywiście poręcznych bambusowych siatek używanych przez chińskich mistrzów. Ale jako narzędzie do nabierania surowca nada się każda. Można też użyć rakiety tenisowej, przyszywając do jednego z jej boków warstwę gazy. Podczas nabierania masy papierowej z miski należy lekko potrząsnąć siatką, aby masa została równomiernie i drobno rozprowadzona na powierzchni.

5. Pozwól wodzie spłynąć i zetrzyj krople z dna za pomocą gąbki. Następnie przykryj warstwę mokrej masy kawałkiem materiału i odwróć siatkę. Ostrożnie podnosząc ją z jednej strony, pozostaw kompozycję na szmatce. Umieść półfabrykat przyszłego liścia na gazetach. Przykryj kolejnym kawałkiem materiału, gazetami i umieść na wierzchu prasę (książki, deskę z kamieniem, inny ciężki przedmiot).

6. Po godzinie ostrożnie wyjmij odwodniony i wyrównany arkusz papieru domowej roboty i wysusz go na powietrzu lub użyj gorącego żelazka, aby wysuszyć go przez szmatkę.

Tekstura papieru domowej roboty jest dość interesująca. Na pierwszy rzut oka materiał przypomina tapetę, a w dotyku - cienki karton. Taki papier ma doskonałe walory dekoracyjne, które można wielokrotnie zwiększyć, jeśli na etapie układania pod prasą ułożysz rysunek lub ornament na surowej powierzchni masy papierowej z liśćmi, kwiatami, cyrkoniami (fantazja jest mile widziana!). Po wyschnięciu stanie się on częścią struktury arkusza.

Domowy papier może być gładszy i bardziej elastyczny. W tym celu należy wziąć kamień lub inny ciężki, gładki przedmiot i użyć go do wygładzenia arkusza papieru umieszczonego na twardej, płaskiej powierzchni.

Domowy papier ma niespodziewaną charyzmę! Trzymanie go w rękach jest przyjemne, a nawet radosne. Być może jednak, jak każda inna użyteczna i piękna rzecz wykonana własnymi rękami.